کارآزمایی بالینی دو سوکور برای بررسی تأثیر « آنژی پارس » خوراکی در زخم پای دیابتی مزمن

مقدمه: دیابت تر شایع ین بیماری متابولیک است و زخمهای پایدیابتی از مشکلات مهم در بیماران دیابتی میباشند. «آنژی پارس» به عنوان یک داروی گیاهی جدید، برای تسریع بهبودی این زخمها پیشنهاد شده است. ی مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل خوراکی این دارو در کنار سایر درمانهای استاندارد در روند بهبود زخمهای پای دیابتی انجام .شد مواد و ها روش : چهل بیمار دیابتی دارای زخم پای بیش از ۴ هفته به طور تصادفی به دو گروه مورد (درمان شده) و شاهد تقسیم شدند. ۲۰ نفر در گروه اول کپسول آنژی پارس ۱۰۰ میلیگرم هر ۱۲ ساعت دریافت کردند و ۲۰ نفر در گروه دوم با کپسول دارونما، تا زمان بهبودی کامل یا حداکثر ۶ هفته، پیگیری شدند. درمانهای رایج دیابت به صورت یکسان برای هر دو گروه انجام شد و بیماران به مدت ۱۲ هفته پیگیری شدند. روند ترمیم با اندازهگیری مساحت زخم و ی عوارض دارویی با شرح حال و معاینه بالینی و سنجش متغیرهای آزمایشگاهی در هفتههای مختلف درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. ها یافته : روند کاهش مساحت زخم در هر دو گروه معنیدار بود (/۰۰۰۵>p . ( متوسط میزان بهبودی در دو گروه دریافتکننده «ی آنژی پارس» و دارو نما به ترتیب ۸/ %۹۵ ۲/و %۷۹ بود و اگرچه تغییرات درصد مساحت زخم در تمام طول درمان در گروه دریافتکنند هی آنژی پارس ی بیشتر از گروه دارونما بود، فقط در هفته چهارم تفاوت بین دو گروه معنیدار بود ۲/( %۸۴ ی کاهش مساحت زخم در هفته چهارم در گروه درمان شده، در مقابل ۵۶% ، در گروه شاهد ۰۱۳ =/۰ p و) در کل، تفاوت مشاهده شده بین دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود ( =۲۵/۰ p . ( در نهایت طی ۱۲ هفته، بهبودی کامل در %۹۰ بیماران گروه دریافتکنندهی آنژی پارس و %۷۰ بیماران در گروه دارونما، حاصل شد. مدت زمان لازم برای بهبودی کامل هم در دو گروه تفاوت معنیدار نداشت.  نتیجه گیری: درمانهای استاندارد رایج، اساس درمان زخمهای پای دیابتی هستند و آنژیپارس اگرچه سبب تسریع روند بهبود در مرحلهای از درمان، به ویژه در هفتههای دوم تا چهارم می ی شود ولی در نتیجه نهایی درمان تأثیر قابل توجهی ندارد. مطالعههای بیشتر با در نظر گرفتن جنبههای خاص درمان، برای ارزیابی کارایی این داروی جدید لازم است . واژگان کلیدی: آنژی پارس ، زخم پای دیابتی، داروی گیاهی، رتینوپاتی، نفروپاتی