سندرم سارکوپنی بیش از ۵۰ درصد جمعیت کشور را تهدید می‌کند.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر گیتا شفیعی دانشیار اپیدمیولوژی و محقق ارشد حوزه سالمندی با بیان اینکه با افزایش سن، بدن ما دچار تغییرات فیزیولوژیکی متعددی می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها کاهش حجم و قدرت عضلات است؛ پدیده‌ای که به آن «سارکوپنی» گفته می‌شود تصریح کرد: این تغییرات نه‌تنها توانایی ما را در انجام فعالیت‌های روزمره تحت تأثیر قرار می‌دهند، بلکه می‌توانند کیفیت زندگی و استقلال فردی را نیز کاهش دهند.

سارکوپنی یکی از موضوعات مهم در حوزه بهداشت سالمندان است که توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان سلامت را به خود جلب کرده است.

دکتر شفیعی با بیان اینکه سارکوپنی شامل سه مؤلفه کاهش توده عضلانی، کاهش قدرت عضله و کاهش عملکرد فیزیکی است، تأکید کرد: از جمله علائمی که نشان می‌دهد فرد ممکن است دچار سارکوپنی باشد، می‌توان به کاهش وزن غیرارادی، ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های کلیوی، انسداد مزمن ریه (COPD) و دیابت، همچنین زمین خوردن‌های مکرر اشاره کرد.

وی در ادامه درباره راهکارهای غربالگری و تشخیص اولیه افزود: توانایی فرد در انجام فعالیت‌هایی مانند بلند کردن یک جسم ۴.۵ کیلوگرمی، بالا رفتن از ۱۰ پله، راه رفتن در فضای محدود (مثلاً اتاقی با ابعاد ۳ در ۴ متر)، و برخاستن و نشستن از روی صندلی یا تخت بدون کمک گرفتن از دست‌ها، می‌تواند در ارزیابی عملکرد عضلات نقش داشته باشد.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران اضافه کرد:  همچنین، اگر فرد طی یک سال گذشته بیش از سه بار زمین خورده باشد یا دچار کاهش محسوس توده عضلانی در ناحیه ساق پا باشد، لازم است بررسی دقیق‌تری صورت گیرد. یکی از آزمون‌های عملکردی مهم برای تشخیص اولیه سارکوپنی، توانایی فرد در انجام پنج بار نشستن و برخاستن از روی صندلی در مدت زمان ۱۵ ثانیه بدون استفاده از دست‌هاست. چنانچه فرد در این آزمون و سایر تست‌های عملکردی، مانند قدرت گرفتن دست یا سرعت راه رفتن، عملکرد ضعیفی داشته باشد، می‌توان او را در گروه افراد مشکوک به سارکوپنی قرار داد و برای بررسی دقیق‌تر به متخصص ارجاع داد.