اثرات آنژی پارس بر بیان برخی کموکین های گروه CXC مؤثر در موش صحرایی دیابتیک شده با استرپتوزوتوسین

چکیده زمینه و هدف: دیابت ملیتوس با ایجاد استرس اکسیداتیو تخریب بافتی را به دنبال دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات آنژی پارس بر بیان برخی کموکین‌های گروه CXC مؤثر در موش صحرایی دیابتیک شده بااسترپتوزوتوسین بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 48 سر موش صحرایی نر انجام شد. القای دیابت با استرپتوزوتوسین با دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم حیوانات انجام گرفت. مدت زمان 56 روز بعد از القای دیابت، موش‌ها به طور تصادفی به 4 گروه مساوی شامل؛ کنترل، دیابتیک بدون درمان، دیابتیک درمان شده با انسولین و دیابتیک درمان شده با آنژی پارس ـ انسولین تقسیم شدند. حیوانات به مدت 14 روز به ترتیب تحت تزریق؛ نرمال سالین، نرمال سالین،انسولین وانسولین ـ آنژی‌پارس قرار گرفتند. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق از حیوانات خون‌گیری شد و میزان بیان کموتین‌های گروه cxcبا روش وسترن بلاتینگ اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میزانCXCL10 در گروه‌های درمانی کاهش داشت و در گروه درمانی دریافت کننده آنژی‌ پارس توأم با انسولین کاهش معنی‌دار بود(05/0>p). مقایسه کلی غلظت‌ CXCL12نشان داد که غلظت این کموکاین در گروه‌های مختلف نسبت به گروه کنترل تغییر چندانی نداشت(05/0<p). مطالعه="" سطح="" سرمی="" c‏xcl1="" نشان="" داد="" که="" در="" گروه="" دریافت="" کننده="" انسولین="" توأم="" با="" آنژی="" ‌پارس="" میزان="" غلظت="" این="" کموکاین="" نسبت="" به="" کنترل="" کاهش="" معنی‌داری="" داشت(05="" 0="">p). نتیجه‌‌گیری: آنژی پارس با داشتن دو گروه عمده ترکیبات فنلی شامل 7- هیدروکسی کومارین و فلاونوییدها دارای خاصیت آنتی‌اکسیداتیو بوده و افزایش کموکاین‌ها را در اثر التهاب کنترل می‌کند و با ایجاد توازن بین کموکاین‌ها می‌تواند در رگ‌سازی مؤثر باشد. واژه‌های کلیدی: دیابت، آنژی‌پارس، کموکاین</p).>